سازمان ملل: افزایش کارکنان زن در افغانستان برای مقابله با فقر حیاتی است
در پی قطع کمک‌های بشردوستانه ایالات متحده، بحران بشری در افغانستان تشدید شده و میلیون‌ها نفر، به‌ویژه زنان و کودکان، دسترسی کافی به خدمات بشری ندارند.
بخش زنان سازمان ملل متحد روز یک‌شنبه، ۷ ثور با نشر گزارشی هشدار داد که ۷۰ درصد زنان افغانستان برای دسترسی به کمک‌های بشردوستانه با مشکل روبه‌رو هستند.
بر اساس این گزارش، محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی طالبان بر زنان، از جمله ممنوعیت کار زنان در نهادهای کمک‌رسان و الزام همراه داشتن محرم هنگام خروج از خانه، به‌طور مستقیم دسترسی زنان به خدمات بهداشتی، آموزشی، کمک‌های بشری و مشارکت عمومی را دشوار کرده و سبب تعلیق یا محدود شدن ۹۰ درصد برنامه‌های حمایت از زنان و کودکان شده است.
گزارش خاطرنشان می‌کند که در سال ۲۰۲۴ فشارهای اقتصادی بر خانواده‌ها، به‌ویژه خانواده‌هایی که زنان سرپرست آن‌ها هستند، شدت یافته است. طبق این گزارش، فشارهای اقتصادی باعث شده است که برخی خانواده‌ها به راهکارهای دشواری مثل صرف‌نظر کردن از وعده‌های غذایی، بیرون کردن کودکان از مکتب و ازدواج زودهنگام دختران، روی آورند.
یکی از پیامدهای این بحران، افزایش موارد ازدواج زودهنگام دختران به‌عنوان راهی برای مقابله با فقر عنوان شده است. گزارش افزوده است بسیاری از خانواده‌ها که قادر به تأمین نیازهای اساسی خود نیستند، از روی ناچاری دختران‌شان را در سنین پایین به ازدواج درمی‌آورند.
گزارش سازمان ملل همچنین تأکید می‌کند که ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از صنف ششم باعث تداوم چرخهٔ فقر در افغانستان می‌شود. طبق گزارش، تنها ۴۳ درصد از دختران در سن مکتب قادر به دریافت آموزش هستند، و تقریباً هیچ دختری در ردهٔ سنی ۱۳ تا ۱۷ سال به مکتب نمی‌رود.
گزارش همچنین به محدودیت‌های طالبان در بخش بهداشت و کاهش دسترسی زنان به خدمات درمانی اشاره کرده است. طبق یافته‌های این گزارش، نبود کارکنان زن در بخش‌های درمانی، وضعیت سلامت زنان باردار و کودکان را به شدت بدتر کرده و مرگ‌ومیر‌های قابل پیش‌گیری در حال افزایش است.
سازمان ملل متحد تأکید کرده است که میلیون‌ها نفر از مردم افغانستان در معرض گرسنگی و آوارگی قرار دارند و با ادامهٔ این محدودیت‌ها، افغانستان با خطر گسترده فروپاشی بشری روبه‌رو است.
این گزارش پیشنهاد کرده است که برای غلبه بر این وضعیت، باید تعداد کارکنان زن در نهادهای بشردوستانه افزایش یابد و نهادهایی که تحت رهبری زنان فعالیت می‌کنند، از حمایت مالی بیشتری برخوردار شوند.
