ادامه محدودیت‌های طالبان؛ بسته شدن کافه‌های زنانه در هرات و نگرانی دختران
امر به معروف و نهی از منکر طالبان در هرات طی دو هفته اخیر تمامی کافه‌های مخصوص زنان را در این ولایت تعطیل کرد.
اتاق‌های تجارت و صنایع زنان در هرات تأیید کرده‌اند که طالبان شش کافه مخصوص زنان را در این ولایت بسته کرده است.
این کافه‌ها به‌خصوص پس از ممنوعیت تحصیل و کار زنان ایجاد شده بود و به گفتهٔ مسئولان کافه‌ها، برای چندین دختر جوان زمینهٔ اشتغال فراهم کرده بود.
براساس اطلاعات، امر به معروف طالبان این کافه‌ها را به اتهام پخش موسیقی، استفاده دخانیات و بی‌حجابی بسته کرده است.
مالکان این کافه‌ها اتهام‌های طالبان را بی‌اساس خوانده و می‌گویند که طالبان بدون ارائه دلیل یا مدرکی، کافه‌های آنان را بسته است.
شماری از دختران جوان می‌گویند پس از بسته شدن مکاتب و دانشگاه‌ها و ممنوعیت حضور زنان و دختران در پارک‌ها و مراکز تفریحی، این کافه‌ها محل مناسبی برای مطالعه و تفریح بوده است.
سحر (نام مستعار) این اقدام طالبان را نگران‌کننده خوانده و می‌گوید: «طالبان با هر قانون و دستوری سعی دارند زنان را از جامعه حذف کنند. با استفاده از نام دین و شرع، تمام راه‌های ممکن برای پیشرفت زنان را می‌بندند. آنها نمی‌خواهند که هیچ زنی در هیچ وجهی از اجتماع دیده شود.»
او که دانشجوی سال سوم حقوق است، می‌افزاید: «پس از اینکه مکتب و دانشگاه و پارک و همه‌جا بسته شد، کافه‌های زنانه را فضای مناسبی یافتیم برای نشست‌وبرخاست و گفت‌وگو با دوستان و حتی خانواده. اما حالا عملاً هیچ فضایی برای زنان وجود ندارد و ما به غیر از گوشهٔ خانه هیچ جای دیگری نداریم.»
همچنین این دختران جوان از ادامهٔ محدودیت‌های طالبان علیه زنان و دختران ابراز نگرانی کرده و می‌گویند این محدودیت‌ها باعث وخامت اوضاع روحی آنان شده است.
الهه باشندهٔ هرات صنف ۱۰ مکتب است. او می‌گوید: «من پس از بسته شدن مکتب جای دیگری و جمع دیگری برای رفتن نداشتم. کاملا خانه‌نشین شدم و حتی هفته‌ها کوچه را نمی‌دیدم. این اواخر گاهی با خواهرانم یا دوستان دوره مکتبم بیرون می‌رفتیم و کافه‌های زنانه واقعاً فضای خوبی داشت. آرام و راحت بودیم.»
او با انتقاد از این اقدام طالبان می‌افزاید: «من واقعاً هر روز فکر می‌کنم دیگر چه چیزی می‌تواند بر ما ممنوع شود و باز می‌بینیم که طالبان چیزی پیدا می‌کنند. واقعاً می‌ترسم که امروز فردا بگویند دیگر هیچ دختری نباید در هیچ کوچه‌ای دیده شود.»
الهه می‌گوید هیچ امیدی به بهبود طالبان و وضعیت زنان تحت تسلط این گروه ندارد. او با نگرانی می‌افزاید: «من پیش از آمدن طالبان ۱۵ ساله بودم، غیر از درس به چیزی فکر نمی‌کردم. حالا کم مانده وارد ۱۹ سالگی شوم؛ ما در میان محدودیت‌های طالبان بزرگ شدیم. هیچ درخواست و خواهشی از طالبان نمی‌توانم داشته باشم، آنها فقط می‌خواهند ما را حذف و سرکوب کنند. اما امیدوارم وضع تغییر کند و ما به حقوق و آزادی خود دست یابیم.»
از طرفی نیز، مسئولان کافه‌ها می‌گویند که با بسته شدن کافه‌ها نگران از دست رفتن سرمایه‌شان هستند. آنان می‌گویند که طالبان بار دیگر فرصت کار و اشتغال را از آنان گرفته و آنها دوباره مجبور به خانه‌نشینی شده‌اند.
مقام‌های طالبان در هرات تا کنون در این زمینه چیزی نگفته‌اند.
