رقص رنگ‌ها در باد؛ گودی‌پران بازی در افغانستان

گودی‌پران بازی یکی از سرگرمی‌های محلی پرطرفدار در افغانستان است که به‌خصوص میان کودکان و نوجوانان محبوبیت زیادی دارد. این وسیلهٔ بازی در مناطق مختلف افغانستان با نام‌های گودی‌پران، کاغذپران، کاغذباد و بادبادک شناخته می‌شود. گودی‌پران بازی نه‌تنها یک سرگرمی مردمی است، بلکه در بسیاری از مناطق افغانستان به‌عنوان یک رقابت جدی میان افراد نیز برگزار می‌شود. در این بازی، شرکت‌کنندگان تلاش می‌کنند تا گودی‌پران خود را به بهترین شکل ممکن به پرواز درآورند و گودی‌پران‌های رقبای خود را از میدان به‌در کنند.

براساس روایت‌های مردمی، گودی‌پران بازی از هند به افغانستان وارد شده و با گذشت زمان به یک بخش شناخته‌شده از زندگی اجتماعی در این کشور تبدیل شده است. شماری از مردم، پرواز گودی‌پران در آسمان را نمادی از آزادی و شجاعت می‌دانند.

این سرگرمی به‌ویژه در هوای معتدل و آسمان صاف رونق می‌گیرد و از گرمای تابستان و سرمای زمستان تعطیل می‌شود. موسم گودی‌پران‌ بازی اوایل بهار و خزان است و در میدان‌ها، زمین‌های وسیع و بام‌های خانه‌ها انجام می‌شود. در این زمان‌ها، فضای باز و هوای خوش به همراه شور و هیجان بازی گودی‌پران، لحظاتی شاد و پر از رقابت را برای نوجوانان رقم می‌زند. گودی‌پران بازی نه‌تنها برای کودکان، بلکه برای بزرگ‌ترها نیز یادآور دوران کودکی و خاطرات شیرین است. این بازی همچنان در میان نسل‌های مختلف افغانستان ادامه دارد و به عنوان یک سنت قدیمی از آن یاد می‌شود.

گودی‌پران‌ در ادبیات افغانستان نیز جایگاه به‌خصوصی دارد. رمان «بادبادک‌باز» از خالد حسینی و داستان «مردها ره قول اس» از اکرم عثمان، نمونه‌هایی از ادبیات داستانی افغانستان است که در آنها گودی‌پران هم معرف فرهنگ بومی مردم است و هم نمادی از ایستادگی، شجاعت، آزادی و امید.